De ambities van Carolien van Vliet

Nog altijd is ze onder de indruk van de speeches die Wim van Mourik hield op bijvoorbeeld de verschillende Inspiratiedagen. Hoe hij het persoonlijke wist te verbinden met het belang van de sector. Toen hij later grappend zei dat zij daar volgend jaar zou staan, kon ze zich dat nog niet voorstellen. “Ik vind dat hij twaalf jaar lang een bijzonder goede voorzitter is geweest, dus dat zijn dan wel grote schoenen om te vullen.”

Toch maakte het wel iets bij haar los, vertelt ze nu ontspannen. “Ik heb toen aangegeven er een maand of drie over na te willen denken of het iets voor me was. Dat betekende ook wat kopjes koffie drinken met mensen binnen en buiten de organisatie en het op je in laten werken.”

Verder kijken

De gesprekken gecombineerd met haar persoonlijke ambities om verder te kijken dan het eigen bedrijf leverden het voor Cumela zo gewenste antwoord op. Feitelijk is het een vervolgstap in een carrière die na haar opleiding startte in de talentengroep van Heineken en daar leidde naar het hogere management. “De volgende stap was dat ik als expat ergens aan de slag zou gaan, maar toen kwam de liefde op mijn pad”, lacht ze. “Dat veranderde mijn leven en ambitie, zeker omdat ik tegelijkertijd zag dat op ons familiebedrijf op kantoor er behoorlijk wat mogelijkheden lagen om te professionaliseren. Ik merkte dat mijn broer mijn hulp kon gebruiken om alle ballen in de lucht te houden. Dan blijkt dat je het loonwerkers-DNA in je bloed hebt en dat het familiebedrijf in je genen zit. Tot verrassing van mijn ouders, die nog altijd in het bedrijf werkzaam zijn, want die hadden ook het idee dat mijn carrière in het grote bedrijfsleven lag. Voor hen was het best wennen dat ik plotseling in Ter Aar op kantoor zat.”

Het luidde een grote verandering voor haar in. Als bedrijfseconoom ging ze aan de slag om de rentabiliteit te verbeteren en meer structuur in het bedrijf te brengen. “Ik wilde echter ook dat mijn broer het rustiger zou krijgen, al is dat het enige wat volgens mij nog niet is gelukt van de zes punten die ik wilde aanpakken toen ik in het bedrijf begon.”

Dan blijkt dat je het loonwerkers-DNA in je bloed hebt en dat het familiebedrijf in je genen zit

Familiebedrijven zijn interessanter

De afgelopen jaren heeft Van Vliet naast het werk op het bedrijf ook allerlei advies- en interimklussen gedaan, van financieel directeur bij Praxis tot begeleiding van cumelabedrijven in het overnameproces. Het leerde haar ook waar haar echte interesses liggen. “Ik merkte dat ik het advieswerk bij familiebedrijven een stuk interessanter vind dan werken voor een groot aandeelhoudersbedrijf. Dat heeft ook wel geholpen in mijn beslissing om ja te zeggen tegen het voorzitterschap, want ik vind het mooi dat nog steeds meer dan 95 procent van de bedrijven in deze sector familiebedrijven zijn. Dat zijn bedrijven waar een langetermijnvisie, saamhorigheid en sterke familiebanden vooropstaan en die geworteld zijn in de omgeving. Ik hou daarvan”, aldus Van Vliet. Een andere reden om ja te zeggen, was de behoefte om naast het bedrijf breder actief te zijn. “Ik vind dat je ook een bijdrage aan je omgeving en de maatschappij moet leveren. Ik wil ook maatschappelijk betekenisvol zijn.”

Ons systeem met heffingskortingen en extra belasting op overwerk straft hard werken af

Doelen

Net als bij het instappen in het bedrijf heeft ze nu een aantal doelen geformuleerd die ze als voorzitter wil bereiken. “Op nummer één staan voor mij de mensen in de sector. Daar moeten we niet alleen goed voor zorgen, we moeten als sector ook aantrekkelijk zijn om in te werken. Dat is naast een goed salaris ook naar elkaar omkijken, de passie delen en goed voor elkaar zorgen.”

Dus ja, een verbetering van het netto salaris hoort daar zeker bij, maar het moet volgens haar niet alleen uit aanpassingen van de cao komen. Daar hoort ook het pleidooi bij dat werken moet lonen. “Het is toch gek dat we in een tijd waarin we een tekort aan personeel hebben extra werk niet kunnen belonen. Ons systeem met heffingskortingen en extra belasting op overwerk straft hard werken zelfs af. Gelukkig begint de lobby van VNO-NCW en Cumela nu wel effect te krijgen. Al in meerdere verkiezingsprogramma’s is dit punt opgenomen.”

Als het om personeel gaat, vindt ze het echter ook belangrijk dat de scholing op orde is en blijft. “We zien dat vakmanschap gedoceerd op het mbo de laatste jaren meer wordt gewaardeerd en beloond. Daar moeten we als sector op inspelen en laten zien waarom het zo mooi is om bij onze bedrijven te werken.”

Om de instroom via de scholen te vergroten, pleit ze voor meer aandacht voor de groepen leerlingen die nu nauwelijks in beeld zijn. “We moeten af van het beeld dat alleen jongens van het platteland bij onze bedrijven werken. Er zijn er toch veel meer die een grote machine willen besturen? En we moeten ons nog meer op de meiden richten. Ze zijn er wel, wij hebben er ook een aantal op de machine, maar het kunnen er veel meer zijn. Net zo goed als we oog moeten hebben voor mensen uit andere culturen. Daar moeten we ook zelf aan werken door open te staan en kansen te bieden.”

Ze vindt het ook belangrijk om in de lokale samenleving de eigen rol van de cumelabedrijven duidelijk te maken. “Onze bedrijven hebben veel lokale mensen aan het werk, juist ook degenen die om wat voor reden dan ook moeite hebben om aan te haken. Daarin moet je als bedrijf investeren, daar zijn zelfs prima regelingen voor, maar dan oogst je ook dankbaarheid en waardering. Het gaat erom dat je deze medewerker structuur geeft en zoekt naar passend werk. Zo vervul je als bedrijf een maatschappelijke rol in de eigen omgeving.”

Voedsel, natuur en omgeving

De tweede ambitie die ze voor zichzelf heeft geformuleerd, is laten zien dat de cumelasector Nederland groener en mooier maakt. “Iedereen heeft het over biodiversiteit, maar het gaat veel verder dan dat. Het gaat ook om hoe je met de bodem omgaat, het aanleggen van natuur, maar net zo goed het aanwenden van mest. Daarmee begint namelijk de circulaire landbouw waarmee we een bijdrage leveren aan de voedselvoorziening. We werken aan voedsel, natuur en de omgeving en daar moeten we trots op zijn.”

We werken aan voedsel, natuur en de omgeving en daar moeten we trots op zijn

Groepen bij elkaar brengen

Het derde speerpunt voor Van Vliet is het relevant blijven van de organisatie. Of anders gezegd: dat Cumela de verbindende factor blijft voor de leden. “Graag doe ik inspiratie en ideeën op bij de leden: wat houdt ze bezig en wat vinden ze belangrijk? Daarbij is het essentieel dat je in Den Haag wordt gezien en gehoord. Als belangenorganisatie moet je daar je invloed blijven uitoefenen om te zorgen dat onze bedrijven kunnen blijven ondernemen.”

Toch is het volgens haar evengoed zorgen dat er verbinding is tussen de leden. “We moeten kijken hoe we dat in deze tijd kunnen organiseren. Bedrijven zijn heel divers en het is de kunst om groepen bij elkaar te brengen, zodat ze van elkaar kunnen leren. Als vereniging moet je kijken hoe je daarop kunt inspelen en hoe we de nieuwe generatie zich ook thuis kunnen laten voelen bij Cumela.”

Het is de kunst om groepen bij elkaar te brengen, zodat ze van elkaar kunnen leren

Het zijn drie ambities die in de komende termijn van vier jaar vorm moeten krijgen. Daarin hoopt ze vooral inspirerend te zijn en geïnspireerd te worden. “We hebben de komende jaren veel zaken aan te pakken, maar daar schrikt onze sector gelukkig nooit voor terug. Het mooie vind ik altijd dat we ondernemers hebben die altijd in oplossingen denken en nooit bij de pakken neerzitten. Dat beeld wil ik uitdragen en ook aan de buitenwereld laten zien. Om te laten zien hoe wij met onze mensen Nederland een stukje mooier en groener maken.”