Wie verwacht had bewegende machines te zien bij het onderwerp over het afstellen van rooimachines kwam bedrogen uit. In een schuur op het proefbedrijf liet Jan-Kees Boonman van het IRS zien waar je als teler op moet letten bij het rooien. Al concludeerde hij dat het eigenlijk best goed gaat naar aanleiding van de rooiercheck die de afgelopen jaren in het veld is gedaan. Na controle van het werk van 135 rooiers bleek dat dit bij heel veel bedrijven prima in orde. “We zien bij heel veel loonbedrijven zeer kundige chauffeurs waar nauwelijks aanpassingen nodig waren.”
De steeds betere resultaten zijn ook te danken aan de introductie van nieuwe kopsystemen. Uit de metingen bleek dat een poetser in plaats van een kopmes duidelijk betere resultaten geeft. Al blijft het verschil uiteindelijk beperkt. Het maximale verlies bij slecht gekopte bieten is ongeveer een halve ton per ha. Een ander nadeel van te diep koppen is echter dat je in dat geval ook de groeipunt van de biet weer op het land brengt. “Dat kan problemen geven nu we steeds vaker naar niet kerende grondbewerking gaan,” betoogde Boonman. “Die kunnen in de groenbemester weer gaan groeien en zo als waardplant dienen voor ziekten en plagen. Ook daarom is het belangrijk om niet te diep te koppen.”
Bij het beoordelen van het gebruik van rooiwielen of rooischaren op puntbreuk werden geen grote verschillen vastgesteld. Beide systemen hebben duidelijk hun voor- en nadelen aldus Boonman. “Het grootste verschil in hoeveelheid puntbreuk wordt vooral bepaald door de grondsoort. Vooral klei maakt het de rooier moeilijk, want daar is de puntbreuk het grootste.”
Met poetserassen kunnen bieten prima gekopt worden.
Rechts een goed gekopte biet. De kop van de biet links kan bij niet kerende grondbewerking weer gaan groeien.
Veiligheid
In een aparte sessie tijdens een van de rondgangen werden de bezoekers door Cumela en Stigas geconfronteerd met alledaagse ongevallen. Peter Bredius van Stigas toonde vele kleine en grote ongevallen en onveilige situaties op het scherm. Ze leidden in veel gevallen tot een gevoel van herkenning en het besef dat iedereen eigenlijk wel eens wat overkomt. Zoals bij het gebruik van gordels. Verplicht volgens de Arbowet bij transporwerk, maar weinig gedragen. Wat het effect is van het ontbreken konden sommigen vanuit de praktijk vertellen. Die waren al met een snelheid van 25 km per uur bij een aanrijding tegen de vooruit geklapt. Hoe dat bij 40 km zou zijn wilden ze zich niet voorstellen. Helaas bleek het ook in dit geval nog niet tot het automatisch gebruik van de gordel geleid te hebben. Er is dus nog veel te doen om ook het alledaagse veilig te maken.
